Zaloguj



Licznik odwiedzin

DziśDziś318
WczorajWczoraj628
RazemRazem3327867
Udava Solinka
Wpisany przez Lucyna Beata Pściuk   
Jesienią ub. roku została oddana do użytku transgraniczna polsko-słowacka ścieżka edukacyjna "Udava-Solinka".
Fot. Janusz Cymerman
Jest ona specyficzna albowiem liczy sobie trzy odcinki, jeden słowacki Osadne - Balnica 2,5 km
Fot. Janusz Cymerman
oraz dwa polskie odcinki: "Doliną byłej wsi Balnica" długości 7 km wytyczony na terenie Nadleśnictwa Komańcza i "Solinka" pętla o długości 4,5 km na ternie Nadleśnictwa Cisna. Obie polskie trasy są połączone ze sobą szlakiem niebieskim granicznym, łącznik mam plus minus 2,5 km. Znam te okolice, ale jeszcze nie wędrowałam polskimi odcinkami ścieżki. Ponoć infrastruktura ścieżki jest bardzo dobra,
Fot. Janusz Cymerman
znajdują się w Balnicy i w Osadnem parkingi? (no właśnie dla kogo? można tam wjechać samochodem?) wiata w Solince, platforma widokowa w Balnicy. Ścieżka została wytyczona przez Leśników w ramach projektu dofinansowanego przez Unię Europejską.
Oczywiście, wydano też przewodnik po polskich odcinkach ścieżki. Muszę przyznać, że naprawdę bardzo ładny, chyba najpiękniejszy w moich zbiorach. "Przewodnik po międzynarodowej ścieżce edukacyjnej "Udava-Solinka" jest trójjęzyczny, polsko-słowacko-angielski. Jego autorami są: Edward Orłowski, który napisał część poświęconą dolinie Balnicy i Roman Zielonka - dolina Solinki. Jest bardzo bogato ilustrowany, muszę przyznać, że część zdjęć przyrodniczych jest wprost rewelacyjna. Ich autorami są: Edward Orłowski, Roman Zielonka i Edward Marszałek. W przewodniku znajdują się także zdjęcia archiwalne. Środkowa część przewodnika zajmuje mapa. Na skrzydełkach okładki znajdują się krótkie charakterystyki Nadleśnictw: Komańcza i Cisna. Całość robi bardzo korzystne wrażenie.
Fot. Janusz Cymerman


Trasa doliną Balnicy

Przystanek nr 1
Bobry u źródeł rzeki Solinki
Przystanek nr 2
Kosaciec syberyjski na wilgotnej łące trzęślicowej
Przystanek nr 3
Krzyż na "grobie pańszczyzny"
Przystanek nr 4
Mieszkańcy lasu nad górną Osławą
Przystanek nr 5
Dokarmianie zimowe zwierzyny leśnej i zbiór siana na jego potrzeby
Przystanek nr 6
Powojenne zalesienia gruntów wsi Balnica
Przystanek nr 7
Cerkwisko i cmentarz w Balnicy
Przystanek nr 8
"Kowalowa" kapliczka z cudownym źródłem
Przystanek nr 9
Nadpotokowe skupiska ciemiężycy zielonej
Fot. Janusz Cymerman


Trasa po danej wsi Solinka (Nadleśnictwo Cisna)
Przystanek nr 1
Cerkwisko i cmentarz w Solince
Przystanek nr 2
Miejsce bytowania bobra europejskiego
Przystanek nr 3
Sukcesja naturalna
Przystanek nr 4
Las bukowy
Przystanek nr 5
Przebudowa drzewostanu
Przystanek nr 6
Strefa ekotonowa lasu
Przystanek 7
Zagospodarowanie turystyczne lasu
Zarys dziejów wsi Balnica
Zarys dziejów wsi Solinka
Fot. Wojtek Kuźmiński Solinka
"Przewodnik po międzynarodowej ścieżce edukacyjnej "Udava-Solinka" Edward Orlowski, Roman Zielonka
"Trasa doliną Balnicy - granica państwa - leśniczówka Balnica (Nadleśnictwo Komańcza)
Odcinek rozpoczyna się w punkcie końcowym słowackiego odcinka ścieżki, a kończy w miejscu parkingu samochodowego w pobliżu leśniczówki w Balnicy. Początek trasy zlokalizowany jest na skraju polany w Balnicy, przy granicy państwa. Z polany maszerujemy na zachód drożyną leśną biegnącą przy torowisku, dochodzimy do oznakowanego miejsca, gdzie przechodząc przez tory schodzimy do przystanku nr 1 z platformą z której przy zachowaniu ciszy można obserwować bobry na rozlewisku.

Przystanek nr 1.
Bobry i źródeł rzeki Osławy

Bóbr europejski Castor fiber L. jest ziemnowodnym, największym gryzoniem na naszym kontynencie. Długość ciała do 100 cm, a ogona z pluskiem do 38 cm. Ciężar 20-25 kg. Niegdyś dość liczny na terenie całej Europy, jednak dla cennych futer został niemal zupełnie wytępiony. W Polsce jego zasięg występowania w krytycznym okresie ograniczony był do Suwalszczyzny. Prowadzona przez leśników konsekwentna akcja reintrodukcji, doprowadziła, że bóbr jest gatunkiem pospolitym na ternie całego kraju, choć w dalszym ciągu figuruje na liście "Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych" z kategorią NT ("bliski zagrożenia") i podlega ochronie prawnej.

Fot. Mariusz Strusiewicz
Pierwszą nieudaną próbę wprowadzenia tego gatunku na teren Nadleśnictwa Komańcza było wpuszczenie 5 par do Osławy w pobliżu Woli Michowej przez Zakład Doświadczalny PAN w Popielnie wiosną 1982 roku, jednak po dwóch latach bobry popłynęły w dół rzeki. Dopiero wiosną 1999 roku, po wypuszczeniu kilku par przywiezionych z Nadleśnictwa Suwałki, bobry rozprzestrzeniły się i zadomowiły w tych stronach na dobre. Zamieszkują one niewielkie rozlewiska powstałe po spiętrzeniu wody tamami na śródleśnych strumieniach i rzeczkach ( w innych stronach zamieszkują również stawy i jeziora), miejsca, gdzie brzegi porastają drzewa osiki, iwy, brzozy i olchy, które po podgryzieniu i obaleniu, stanowią ich ulubione pożywienie (cienka kora, pędy). W ich diecie nie brakuje też roślinności wodnej i bagiennej. [...]
Wracamy na ścieżkę, którą dochodzimy do skrzyżowania dawnej drogi Balnica-Solinka z torami kolejki. Nową drogą dochodzimy do miejsca, przy którym skręcamy w lewo, aby po przejściu przez gęstą świerczynę i potok dotrzeć do podmokłej łąki, gdzie jest przystanek nr 2.
[...]"
"Przystanek nr 7
Cerkwisko i cmentarz w Balnicy
Cmentarz i stojąca niegdyś przy nim cerkiew zajmowały powierzchnię ok. 0,5 km ha ogrodzoną niskim kamiennym murkiem, którego resztki pozostały do dziś. Wejście prowadziło przez wkomponowaną w ogrodzenie dwukondygnacyjną murowaną dzwonnicę-bramę, mieszczącą w gorze trzy dzwony. W latach II wojny światowej, chcąc zapobiec zabraniu dzwonów przez niemieckie władze, ściągnięto dzwony i zakopano, zachowując w tajemnicy miejsce ukrycia. Schowane pod ziemią, przeleżały do czasów współczesnych. Największy z nich "Święty Michał" o obwodzie 330 cm i wadze 625 kg, został wykopany po przypadkowym odkryciu 24.04.2006 roku w obrębie dawnej chaty. Po konserwacji eksponowany jest w Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. Uzyskane informacje potwierdzają, że po zamówieniu na wystawę w Paryżu w 1927 r. został odlany z brązu przez ludwisarnię Felczyńskich z Przemyśla.
Ostatnia balnicka cerkiew p.w. św. Michała Archanioła wybudowana z drewna i konsekrowana w 1856 r. służyła jako filia parafii grekokatolickiej w Maniowie. Zniszczona została po 1945 roku. Pozostał po niej widoczny zarys fundamentów i kopiec gruzowiska zrujnowanego babińca.
Na przycerkiewnym cmentarzu wśród kilku lepiej zachowanych grobów, łatwo odszukać miejsca spoczynku dwóch miejscowych leśników Feliksa Pałasiewicza (1849-1919) i Piotra stachury (1865-1935). Potomkowie dawnych mieszkańców wsi odnowili kilka nagrobków i postawili niewielki obelisk informujący o tym, że stała tu cerkiew i spoczywają ich przodkowie. Powierzchnia cmentarza porośnięta jest łanami barwinka pospolitego Vinca minor L.,zimozielonej krzewinki wysadzanej dawniej na cmentarzach jako roślina dekoracyjna, dziś podlegającej częściowej ochronie prawnej.
[...]
Fot. Darek Nocuń Barwinek pospolity
Zapraszam do Balnicy
http://www.grupabieszczady.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=143&Itemid=149
Zapraszam do Osadnego
http://www.grupabieszczady.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=127&Itemid=133
Fot. Robert Mosoń Krzyż pańszczyźniany w Balnicy
Zapraszam do Solinki
http://www.grupabieszczady.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=162&Itemid=168
Szlak żółty Wola Michowa-Balnica

Fot. Robert Mosoń Myszołów zwyczajny, myszołów (Buteo buteo)
........
« poprzednia